Strona główna

Chodźcie z nami po zdrowie naszych dzieci!
697 079 729
PL EN

Aktualności

09-09-2021

SPRAWDŹ NASZE PAKIETY KINEZYTERAPII

Terapia oddechowa –  jest formą treningu układu oddechowego. Celem rehabilitacji oddechowej jest:

  • zwiększenie pojemności życiowej płuc,
  • zmniejszenie duszności
  • poprawa tolerancji wysiłkowej organizmu. 

Metody, które stosuje się w terapii, obejmują:  

  • treningi aerobowe (rowerek, bieżnia) wytrzymałościowe z rosnącym obciążeniem lub w formie interwałowej,  
  • ćwiczenia wzmacniające oraz trening mięśni oddechowych, czyli m.in. ćwiczenia z wykorzystaniem oporów zewnętrznych (np. spirometrów),  
  • wydychanie powietrza przez usta ściśnięte do pozycji gwizdka,  
  • oddychanie torem przeponowym (skupienie na unoszeniu i opadaniu brzucha podczas oddechów),  
  • ćwiczenia przedłużonego wydechu

Korzyści z ćwiczeń oddechowych:

  • zwiększenie siły mięśni oddechowych,
  • rozprężenie ("przewietrzenia") każdej części płuc,
  • uruchomienie całej klatki piersiowej (zwiększenie ruchomości górnej, dolnej, tylnej części klatki piersiowej),
  • mobilizacja różnych torów oddechowych,
  • aktywizacja przepony.

 

Terapia krótkiej stopy -  to trening stóp i świadomości aktywacji mięśni krótkich stopy. Wpływa na stabilność stopy, a  kontrola ustawienia stawów całej kończyny dolnej ma dodatkowy wpływ na stabilność całego ciała, technikę chodu, biegu, skoku. Stabilna stopa zmniejsza do minimum ryzyko skręcenia stawu skokowego i kolanowego. Prawidłowo obciążona stopa posiada trzy punkt podparcia: pięta, pierwsza i piąta kość śródstopia . Nie możemy oczekiwać stabilności od reszty ciała jeżeli stoimy na niestabilnej stopie. Trening stopy nie jest trudny lecz niezwykle ważny i precyzyjny. Stabilne stopy to gwarancja stabilnej postawy ciała.

Kto powinien ćwiczyć krótką stopę?

  • dzieci z wadami stóp (płaskostopie poprzeczne, podłużne, stopy wydrążone, palec Mortona)
  • sportowcy chcący zminimalizować ryzyko urazu
  • osoby starsze ( poprawa stabilności ciała)
  • osoby z hiper mobilnością
  • każdy profilaktycznie i przeciw urazowo  

 

Terapia sensomotoryczna
Terapia sensomotoryczna prowadzona jest w taki sposób, aby kłopoty i trudności wynikające z niezintegrowanych odruchów wczesnodziecięcych, nieprawidłowej dystrybucji napięcia mięśniowego oraz związanej z nimi nieprawidłowych reakcji emocjonalnych, były poddane odpowiedniemu treningowi, co w konsekwencji przyczyni się do optymalnego wykonywania zadań ruchowych i pozwoli osiągnąć dojrzałość motoryczną.

Efektem terapii sensomotorycznej będzie, zdolność dziecka do bardziej efektywnego automatycznego przetwarzania i wykorzystywania skomplikowanych informacji sensomotorycznych. Ma to swoje przełożenie na codzienne funkcjonowanie dziecka. Poprawa koordynacji psychoruchowej daje większe możliwości do wykonywania trudniejszych aktywności ruchowych z zakresu dużej i małej motoryki.


 

Terapia Neurac – (re) aktywacja nerwowo – mięśniowa opracowaną na początku XXI wieku przez norweskich lekarzy i terapeutów w kooperacji ze specjalistami z innych krajów, prostota i skuteczność metody dzięki wykorzystaniu aparatu Redcord sprawia, że jest on istotnym uzupełnieniem tradycyjnych technik leczenia , a może również stanowić alternatywny sposób terapii mającej za zadanie zmniejszanie bólu i poprawę funkcji, ćwiczenia w podwieszeniu stabilizujące, wzmacniające mięśnie, stawy, trening funkcjonalny i ćwiczenia korekcyjne.

Dysfunkcje narządu ruchu są zwykle związane z odruchowym zmniejszeniem aktywności mięśni spowodowanym dolegliwościami bólowymi, urazem, przeciążeniem, zmniejszeniem obciążeń czy brakiem aktywności ruchowej. Powoduje to ograniczenia zakresu ruchomości, upośledzenie możliwości funkcjonalnych  i przewlekłe dolegliwości bólowe. Likwidowanie powyższych objawów to główne zadania postępowania terapeutycznego. Przywrócenie właściwych mechanizmów neromięśniowych oraz funkcjonalnych możliwości siłowych chroni przed urazami i poprawia jakość życia, co zapobiega nawrotom dysfunkcji narządu ruchu.

Badania naukowe wykazują, że  działanie lokalnych mięśni stabilizujących może zostać zaburzone przez ból bądź brak odpowiedniej stymulacji. Wyżej wymienione czynniki mogą prowadzić do upośledzenia funkcji ruchowej, a także do obniżenia siły mięśniowej oraz zaburzeń czynnościowych w obrębie układu nerwowego. Co ciekawe, mimo ustąpienia bodźców bólowych, programy motoryczne zakodowane w układzie nerwowym mogą nadal wykazywać zakłócenia, co będzie prowadzić do przewlekłej dysfunkcji oraz dalszej eskalacji bólu.


 

ZAPISY ORAZ DODATKOWE INFORMACJE

ZAPRASZAMY!

Facebook Twitter Google+